Σελίδες

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Δεν έχει τέλος η ταλαιπωρία των δημοσιογράφων στον...

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ: Δεν έχει τέλος η ταλαιπωρία των δημοσιογράφων στον...: Η διοίκηση του ΞΕΝΙΟΥ 94,3 FM και συγκεκριμένα ο πρόεδρος του σταθμού, κ. Τριαντάφυλλος Χαραλαμπίδης, δεν υπογράφει τα εκκαθαριστικά των εργ...

ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ-ΤΟΥ ΓΚΡΑΜΣΙ


«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία.

Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων.
 Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε.
Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει.
 Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»

 ΣΣ. Το ανέσυρε ο συνάδελφος Γιώργος Μούλκας και το ανέρτησε στα κοινωνικά δίκτυα.

Η Μετεμψύχωση της...Ψυχής της Ενημέρωσης



 Της ΝΑΤΑΣΑΣ ΜΠΟΖΙΝΗ,
υποψήφιας για το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ 
και την Εξελεγκτική Επιτροπή με την παράταξη «Δημοσιογράφοι ΣυμμΕτέχουν»

  (Αυτό το κείμενο θα είναι σκοπίμως μακροσκελές)

Αγαπητοί συνάδελφοι, 
στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΜ-Θ η αίθουσα είχε τόσο ελεύθερο οξυγόνο (αναπνέαμε ελάχιστοι), που πήρα βαθιά, διαφραγματική αναπνοή και, κόντρα σε όλες τις προηγούμενες λογικές σκέψεις μου, αποφάσισα να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα του κλάδου μας. Συνέβαλε σ΄αυτό η εικόνα της αίθουσας. Ήταν παρόντες:

Η αποψίλωση του MEGA



της Δήμητρας Σωτηριάδου

Το αν προτίμησαν την απόλυση, για να μη χάσουν αργότερα με τα
μνημονιακά μέτρα, την αποζημίωση, οι δημοσιογράφοι του “Μέγκα”, όπως λέει ο τελευταίος Δ/ντής των εννέα χρόνων, μένει να ρωτηθεί ένας – ένας. Βέβαια όλοι  είχαν  δεχτεί την κατάργηση  της συλλογικής σύμβασης από το
Σεπτέμβρη (πριν από 8 μήνες), όταν είπαν ΝΑΙ στην πρώτη παράνομη και
αντισυνταγματική ιδιωτική σύμβαση.

Σήμερα όμως κατά τη μεγάλη αποψίλωση του Μέγκα, απολύθηκαν και άτομα που για πρώτη φορά κλήθηκαν να υπογράψουν μείωση μισθού. Προς τιμή τους, γιατί δεν είναι όλα οικονομικά, υπάρχουν και ιδεολογικά
θέματα, υπάρχει ακόμα αξιοπρέπεια, αντικειμενικότητα, κατάθεση όλων των απόψεων, υπηρεσία της κοινής γνώμης. Tελικά ζει και αναπνέει ακόμα η δημοσιογραφία.


Οφείλω να μιλήσω για δύο αξιόλογους δημοσιογράφους. Χαμηλόμισθους για την υπηρεσία που προσέφεραν στο Μέγκα επί χρόνια: Δημήτρης Παπαντωνίου στο ιατρικό ρεπορτάζ και Μαίρη Ορφανίδη στο Ελεύθερο ρεπορτάζ -αλλά για το Μέγκα παντός καιρού, και δικαστικό, και εκπαιδευτικό επιπλέον.

Και οι δύο, πέρυσι στις 9 Φεβρουαρίου, όταν η διεύθυνση ειδήσεων συγκέντρωνε με τον τρόπο της τις υπογραφές όλων των δημοσιογράφων για να..καταγγείλει έτσι το κείμενο του ΣΤΑΘΗ στην Ελευθεροτυπία για τα “ντόμπερμαν της ενημέρωσης”, δεν κατάφερε να αποσπάσει  τις υπογραφές τους. Μαζί με τη δική μου,τρία άτομα – μονάχα-  είπαμε πως υπάρχει και άλλη όψη του νομίσματος. Η επιβολή με το ζόρι του μνημονίου, η κατάργηση συνταγματικών δικαιωμάτων , η παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης , η απαξίωση του αποκλειστικού ρεπορτάζ, η κατάργηση πρωτογενών θεμάτων, είναι ακόμα για κάποιους ο βασικότερος λόγος φυγής από το Μέγκα.

Υ.Γ Το Μέγκα το υπηρέτησα από τα δοκιμαστικά του. Μέχρι τις 14
Σεπτέμβρη, ημέρα απόλυσής μου, γιατί ήμουν η μόνη που δεν υπέγραψα την
κατάργηση της συλλογικής σύμβασης.
 
Και άλλες σχετικές αναρτήσεις στο Blog

Προς τον ΕΔΟΕΑΠ: Μια άνεργη αλλά μάχιμη δημοσιογράφος


Την επιστολή  της Λίνας Στεφάνου την βρήκα αναρτημένη σε Blog και σε όμάδες του Facebook.


Τη διάβασα με προσοχή, όπως και πολλά κείμνα και ρεπορτάζ της συναδέλφου.
Άκουσα να απαγγέλει και ένα ποιήμα της, από την Ποιητική της συλλογή ΄΄Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες΄΄

Σας το μοιράζω γιατί πίσω από κάθε επιστολή σε ψηφιακή ή έντυπη μορφή, υπάρχουν άνθρωποι με σάρκα και οστά που αξίζει να γνωρίσουμε 



ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Κυρία Σπανοπούλου,
κύριοι του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ
Έχοντας παραβρεθεί στη συνάντηση (14-5-2012) για το θέμα των ανέργων κι αφού άκουσα προσεκτικά τις εξηγήσεις σας για το θέμα της φραγής μερίδας των ανέργων, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
  • Είναι αστεία τουλάχιστον δικαιολογία το ότι δεν μας αφήσατε το ελάχιστο περιθώριο των 30 ημερών πριν κάνετε φραγή στην ασφάλισή μας, επειδή φοβηθήκατε ότι κάποιοι θα έτρεχαν να βγάλουν μέσα σ’ αυτό το διάστημα τα σπασμένα ενός χρόνου! Ότι δήθεν κάποιοι θα είχαν έτσι το χρόνο –όπως είπατε να επιβαρύνουν το ταμείο οικονομικά! Το ότι μας αντιμετωπίζετε σαν να είμαστε το φάντασμα του Αλ Καπόνε δεν το σχολιάζω. Σκέφτομαι όμως ότι θα μπορούσατε, αν είχατε τη διάθεση, να δώσετε προθεσμία 20-30 ημερών να τακτοποιηθούν οι οφειλές και σ’ αυτό το διάστημα ο ασφαλισμένος θα μπορούσε να κάνει τις εξετάσεις του μόνο στον ΕΔΟΕΑΠ, στους γιατρούς που ούτως ή άλλως πληρώνονται με τον μήνα, χωρίς να επιβαρυνθεί το ταμείο. Αυτό λέγεται καλή πίστη.
  • Αν πάρουμε καλοπροαίρετα τις αποφάσεις σας θα δούμε ότι προσπαθείτε να σώσετε τον ΕΔΟΕΑΠ, μεταμορφώνοντάς τον σε ιδιωτικό κλαμπ προνομιούχων. Είναι μια άποψη, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι η σωστή.
Γνωρίζουμε όλοι πως χρόνια ολόκληρα οι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να παρανομήσουν γιατί κανείς δεν τους καλύπτει. Ούτε η ΕΣΗΕΑ, ούτε η πολιτεία, ούτε ο ΕΔΟΕΑΠ έκαναν ποτέ κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση. Άνθρωποι που δουλεύουν με μπλοκάκι, είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν άνεργοι προκειμένου να ασφαλίζονται στον φορέα τους! Παράλογο ε;
Σ΄ αυτή την λάθος κατάσταση εσείς στηρίξατε την απόφασή σας με τα εκκαθαριστικά. Μια τέτοια μονομερής απόφαση –όταν το θέμα αφορά τόσο την ΕΣΗΕΑ όσο και την Πολιτεία που δεν νομοθετεί- δεν μπορεί παρά να είναι πάλι λάθος.
Τελικά αυτοί που την πληρώνουν για άλλη μια φορά είναι οι δημοσιογράφοι. Όχι γιατί άλλαξαν δουλειά, ή γιατί κάνουν κάτι παράνομο, αλλά επειδή δουλεύουν στα social media (τα οποία δεν αναγνωρίζονται για κάποιο λόγο από την ΕΣΗΕΑ) ή επειδή οι εργοδότες τους αρνούνται να τους βάλουν μισθολόγιο! Αυτούς εσείς τώρα λέτε πως τους πετάτε έξω από τον ασφαλιστικό τους φορέα. 

Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Και πόσο δίκαιο είναι αυτό;

Μας στέλνετε επίσης –κατά δήλωση κυρίας Σπανοπούλου- να ασφαλιστούμε στο ταμείο του/της συζύγου (εφ’ όσον υπάρχει).
Ο ΕΔΟΕΑΠ κύριοι είναι κατάκτηση όλων των δημοσιογράφων. Αν ήθελα να είμαι στο ΤΕΒΕ ή στο ταμείο εμπόρων, ή στο ΙΚΑ θα έκανα κάτι άλλο στη ζωή μου. Είμαι 30 χρόνια μάχιμη δημοσιογράφος και θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να ασφαλίζομαι στον φορέα μου! (Γιατί έστω και άνεργη πάλι μάχιμη είμαι, αφού ποτέ δεν σταματάω να γράφω ακόμα κι όταν δεν πληρώνομαι! Η άλλη μεγάλη πληγή του επαγγέλματος.

Για μας η δημοσιογραφία δεν είναι απλό επάγγελμα, είναι χαρακτηριστικό με το οποίο γεννηθήκαμε. Με καταλαβαίνετε καθόλου;).
Τρίτο και τελευταίο σημείο για το οποίο σας θεωρώ υπεύθυνους είναι που δεν μας φωνάξατε νωρίτερα όχι απλά να συζητήσουμε αλλά να σας καταθέσουμε τυχόν προτάσεις που έχουμε για τη σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ. Το θέμα αυτό εκτός από σας αφορά και εμάς -αν το ξεχάσατε. Είμαι σίγουρη ότι σε κάποια καλύτερη απόφαση θα καταλήγατε.

Μια και δεν το κάνατε όμως αναγκάζομαι τώρα να σας στείλω αυτήν την επιστολή και να σας προτείνω να ξανασκεφτείτε την άδικη και τόσο λάθος αυτή απόφασή σας.

Αναρωτιέμαι: όλοι εμείς  που θα εκδιωχθούμε από τον Φορέα μας με μια απόφασή σας, χάνουμε και το δικαίωμά μας να ψηφίσουμε για την ανάδειξη του επόμενου ΔΣ; Αν είναι έτσι τότε μας στερείται όχι μόνο την ασφάλιση αλλά και το δικαίωμα σαν δημοσιογράφοι να αποφασίζουμε τα του κλάδου μας. Από την άλλη, αν με έχετε πετάξει έξω και δεν γνωρίζω την ποιότητα του έργου που παράγετε, με τι κριτήρια θα κληθώ να ψηφίσω μεθαύριο; Καταλαβαίνετε πόσο παράλογη είναι η απόφασή σας;

Πρόταση
Αντί να μας διώξετε (είναι αστείο και μόνο που το γράφω) από τον ασφαλιστικό μας Φορέα, μήπως θα ήταν καλύτερα εμείς οι «άνεργοι» δημοσιογράφοι να κληθούμε να δώσουμε εισφορά αντίστοιχη των εισοδημάτων μας, αντί των 43 ευρώ που είναι σήμερα για όλους; Σαν μηνιαία εισφορά βάσει του μισθού μας. Μπορείτε να φτιάξετε μια κλίμακα. 

Να ξεκινάει από όσους έχουν εισόδημα 6-10.000 ευρώ το χρόνο και να φτάνει μέχρι τις 50.000 ευρώ και άνω το χρόνο. Ζητήστε εισφορά αντίστοιχη.

Είμαι σίγουρη ότι μπορεί να βρεθεί μια φόρμουλα –αν το συζητήσετε και με τους νομικούς σας κι αν έχετε καλή διάθεση.  Έτσι ο ΕΔΟΕΑΠ θα αυξήσει τα έσοδά του. Εμείς δεν θα φωνάζουμε εναντίον σας. Κι εσείς δεν θα μείνετε στην ιστορία ως το μοναδικό εχθρικό προς τους ασφαλισμένους του ΔΣ.
Αντίστοιχες λύσεις θα μπορούσατε να βρείτε και για τα άλλα μέτρα που ανακοινώσατε (βρεφονηπιακούς κλπ), αν κάνατε διάλογο μαζί μας αντί να αποφασίζετε μόνοι σας. Περιμένω μια απάντησή σας.

Ευχαριστώ Μετά τιμής
Λίνα Στεφάνου (stefanou.lina@gmail.com)
Μάχιμη πλην άνεργη δημοσιογράφος

Η... φραγή των ανέργων απο τον ΕΔΟΕΑΠ

Διαβασαμε με πολύ ενδιαφέρον την ανάρτηση στο Blog ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ-ΟΛΗ Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΔΟΕΑΠ ΚΑΙ ...

: Όταν πριν απο λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν οι νέες περικοπές του ΕΔΟΕΑΠ (οι οποίες έπλητταν περισσότερο απ όλους τους μακροχρόνια ανέργους δημ...